15 Temmuz Şehidinin oğlu Emre Solak: "Sancağa sahip çıkmaya hazırım”

15 Temmuz’da şehit düşen Mustafa Solak’ın doğuştan engelli oğlu Emre Solak: “Bir daha olursa yine sokağa çıkarım. Babamın emaneti benim omzumda.”

15 Temmuz 2016’daki FETÖ darbe girişiminin sembol isimlerinden biri de Ankara'da şehit düşen boya-badana ustası Mustafa Solak oldu. O gece eşi Melek Solak’a, “Külliye’ye gidiyorum. Vatan elden gidiyor. Sen gitmezsen, ben gitmezsem kim gidecek?” diyerek evden çıkan Solak, Cumhurbaşkanlığı Külliyesi önünde F-16’dan atılan bombaların hedefi oldu ve şehit düştü. Geriye ise eşi ve doğuştan engelli oğlu Emre Solak kaldı.

“SESİNİ DUYDUM, AMA GİDİŞİNİ GÖREMEDİM”

Apel sendromu nedeniyle çok sayıda ameliyat geçiren ve halen tedavisi süren 21 yaşındaki Emre Solak, o geceyi unutamıyor. Anadolu Ajansı’na konuşan Solak, babasının saat 02.30’da bir arkadaşından aldığı bilgiyle darbe girişiminden haberdar olduğunu belirterek, “Annem, ‘Nereye gidiyorsun Mustafa?’ diye sorduğunda, ‘Külliye’ye gidiyorum’ dedi. Evden çıkarken sesini duydum ama kendisini göremedim,” dedi.

“O HASTANENİN AVLUSU ATEŞ ÇUKURUNA DÖNDÜ”

Sabah kalktığında babasının evde olmadığını fark eden Emre, önce babasını, ardından amcasını aradı. Külliye’ye doğru yola çıktıklarında, babasının hastaneye kaldırıldığını öğrendiklerini belirten Emre, “Devlet Demir Yolları Hastanesi’ne gittik. Orada amcam yanıma gelip, ‘Baban sana bir gurur bıraktı’ dedi. Önce anlamadım, hâlâ yaralı sanıyordum. Sonra ‘Baban şehit oldu’ dediğinde, o hastanenin avlusu bana ateş çukuru gibi geldi,” diye konuştu.

Şehit babasının yokluğunun yıllar geçtikçe daha da ağırlaştığını dile getiren Solak, özellikle özel günlerde babasını çok özlediğini söyledi: “18 yaşımdaydım babamı kaybettiğimde. Şimdi 27 yaşındayım. En çok ihtiyaç duyduğum yıllarda yoktu yanımda. Babamı çok özlüyorum, özlemi çok ağır. O ateş hep içimde köz gibi kaldı.”

Sözlerinin sonunda gurur ve kararlılığı bir arada taşıyan Emre Solak, şöyle konuştu: “Bir gün bu ülkede yine 15 Temmuz gibi bir kalkışma olsa, yine sokağa çıkarım. Babamın bıraktığı sancağa sahip çıkarım. Gerekirse ben de şehit olurum, gazi olurum. Yarın bir gün evlatlarım olursa onlara dedelerinin mirasını anlatırım. Onları da dedelerinin şehitliğine götürüp ‘Bu vatanın kahramanıydı’ derim. Benim yaşadığım gururu onlara da yaşatırım.”