Bir destandı Çanakkale, bir destandı her bir nefer. Yüreği vatan için atan çocuklar destandı. Yavrularını kınalayan analar destandı. Düşman boğazı geçmesin diye 275 Kiloluk mermiyi tek başına taşıyan Koca Seyid destandı.

 Mehmetçik adının tüm askerlerimize takılmasına neden olan, Seddülbahir’de ilk İngiliz Çıkarmasını 20 askeriyle savunup yılmayan, yerini terk etmeyen "Bana bakın, üzerinde durduğumuz, ayağımızı bastığımız yer ata yâdigarıdır, vatanımızdır. Ha anamızın ırzı ha vatanın ırzı! Bu gelenler de unutmayın ırz düşmanları... Bu ırz düşmanları buraya geldiklerine pişman olmalı!..." diyen Bigalı Mehmet Çavuş destandı. Ertuğrul Koyunda düşmana geçit vermeyen Ezineli Yahya Çavuş destandı…

Çanakkale; I.Dünya Savaşında kazandığımız tek cephe. İtilaf Devletleri "yenilmez armada" dedikleri donanmalarıyla boğazı geçmek ve İstanbul’u işgal etmek istiyordu. Boğazı geçmelerine izin vermedik. Bu cephenin önemini Çanakkale’de gazi olan ve gazi olduktan sonra santral görevlisi olarak görev üstlenmiş olan Mehmet Çavuş şu sözleriyle ifade ediyor. "İstanbul düşerse Anadolu düşer. İslam’ın -Allah korusun-sancağı düşer. Çanakkale bir varoluş mücadelesiydi. Boğazların geçilmemesi İstanbul’un düşmemesi gerekiyordu.’’ 

19 Şubat 1915’te İtilaf Devletlerinin ilk saldırıları başlamış, Çanakkale Cephesi açılmıştı.
Cephesin açılmasıyla sadece Anadolu’dan değil Balkanlardan, Kerkük’ten ve daha nice diyarlardan gelenler vardı.

Savaş başlamış kanlı bir şekilde devam ediyordu. İtilaf devletlerinin asıl saldırısı 18 Mart’ta idi. 18 Mart günü kimse ne ile karşılaşacağını bilmiyordu. Tek bildikleri, Çanakkale geçilmeyecekti ve geçilmedi. 276 kiloluk 3 mermiyi besmele çekerek kaldırıp topa süren kahraman Seyit Onbaşı şöyle diyordu. "Kemiklerimin çatırtısını duyuyordum. Fakat biliyordum Allah bizimleydi."

18 Mart günü bozguna uğrayan İtilaf Devletleri 25 Nisan 1915’te kara çıkarmasına başlamıştı. Savaş mevzi savaşında dönüşmüştü. İtilaf Devletlerinin emir komutası çok ince hesaplar yapmıştı. Fakat Türk’ün gücünü ve imanını hesaba katmamıştı. Yenilmelerinin nedenide bu değil miydi?

Türkler bir kez daha farklı olduğunu ortaya koymuştu. Türkler savaş ahlakını iyi biliyorlardı. Yaralanan Anzak askerini kaldırıp siperlere götürecek kadar ve Almanların zehirli iğne kullanımı fikrine karşı çıkacak kadar iyi biliyorlardı.

İtilaf Devletlerinin hastane olarak kullandığı gemileri Türk tabyaları vurabilirdi fakat vurmadı. Çünkü savaş ahlakına sığmazdı bu. Ama İtilaf Devletleri Çanakkale Savaşı’nın en büyük hastanesi olarak kullandığımız Sargı Yeri Hastanesini 28 Nisan 1915 gecesi bombardımana tutmuştur. İtilaf Devletlerinin esir askerleri de bu hastanede tedavi ediliyordu ve bu saldırıda tam 18.000 şehit verdik.

Düşmanın Mehmetçiğe kullandığı zehirli iğneler rüzgârın vurmasıyla düşmanın kendisini yaralamıştı. İşte bir kez daha şahit oluyorduk Allah bizimleydi.

Düşmanın Çanakkale’nin geçilmez olduğunu anlaması 9 ay sürdü. 9 ay sonunda 250.000 civarında şehit vermiştik. Bu şehitlerimizden ancak 52.000 civarında şehidimizin adı biliniyor ve şehitliği var. Çoğunun ismini bilmesek de kahramanlıkları aklımızdadır.

Savaş bitmişti. Mekteb-i sultani hocalarından İsmail Efendi’nin deyişiyle "Savaş sadece komutanlar ve askerler için bitmiştir. Bizim için devam ediyor. Ressamlar resimlerini yapsın. Yazarlar destanlarını yazsın. Millet ise şehitlerini ansın." 102 yıl geçti fakat Çanakkale geçilemedi.

Elleri kalem tutan körpe yavruların ne işi vardı cephede? Neden mezun veremiyordu Liseler? 15-16 yaşındaki çocuk ne bilirdi savaşmasını? Türk eriyiz, silsilemiz kahraman.. Elbet olacaklardı cephede. Söz konusu vatansa analarının namusu gibi gözeteceklerdi o boğazı. O boğaz Devletin kaderiydi. Çanakkale Düşerse, İstanbul Düşerdi. Çanakkale Geçilse, Anadolu geçilirdi. Çocuklar; Kadın kahramanlar, Mücahide bacılar, Paşalar serden geçti. Ama Çanakkale Geçilemedi.

Çanakkale; İman demekti, medeniyet demekti, cesaret demekti gösterdik!
Kahraman ve aziz şehitler ruhunuz şad mekânınız cennet olsun. Çanakkale zaferi kutlu olsun!

MUHSİN BAŞKAN ÇANAKKALE İÇİN NE DEMİŞTİ ?
"Çanakkale vatandır, Geçilmez ! 
Çanakkale topraktır, Satılmaz ! 
Çanakkale ormandır, Yakılmaz ! 
Çanakkale çevredir, Korunur ! 
Çanakkale milli kültürdür, milli ahlaktır, milli maneviyattır. Çanakkale tarihtir. Çanakkale devlettir ve Çanakkaleler geçilmez, geçilmeyecek de..."