Ülke olarak yaşadığımız süreç hepimizi zorluyor.

Euro, Dolar ve altın fiyatlarının zirvelere çıkması, Sedat Peker videolarının ve ifşalarının yayınlanması.

Korona virüs vaka sayıları ve sokağa çıkma yasağı gibi, içerisinde bulunduğumuz süreç hepimizi zorluyor.

Esnaf dükkan açamadığından şikayetçi, vatandaş geçimden şikayetçi, öğrenci mezun oluyorum ama iş bulamıyorum diyor, koskoca futbol ve spor kulüpleri kanal kanal yardım topluyor, Sağlık Bakanı vaka sayılarına yönelik mücadele ve yasakları değerlendiriyor.

Şu manzaraya baktığımız zaman hiçbir aydınlık görmüyorum. Bunu yaşadığım ülkeye ihanet olarak algılanmamasını istiyorum.

Ben ülkesini seven, vatanına ve milletine saygısı olan bir bireyim. Türkiye Cumhuriyeti Başkenti Ankara'da yaşıyorum.

Ama ülke olarak gittiğimiz yolun sonunun hiç iyi olmadığını düşünüyorum.

Ayrıca gündem içerisinde; çaresizlikten intihar eden vatandaşlarımızın varlığını ve bazı erkek bireylerin "erkekse eğer" istismar suçlarına da denk geliyoruz.

Müslüman bir ülkedeyiz ancak; maddi, manevi ve dinimizin gerekliliğini ilgilendiren tüm detaydan uzak yaşıyoruz.
Sonuç olarak; gittiğimiz yol değil. Yani pembe hayallerle yaşıyoruz ancak siyah gerçeklerden uzaklaşamıyoruz.
Ülke olarak değil, insanlık olarak iyiye gitmiyoruz. Günahların arttığı, sevapların ve iyiliğin azaldığı Dünya hayatında nasıl bir aydınlık bizi bekliyor bilmiyorum.

Bunu sadece ülkemiz olarak değil, tam anlamıyla Dünya hayatı için söylüyorum. Umarım hepimizin sonu aydınlık olur...