Bugün bize en çok acı çektiren cinsel istismarın, terör olaylarının, hırsızlığın, caniliğin ve nice kirli olayların temelinde merhamet eksikliği olduğunu görerek, böyle bir konuyu köşemde ele almak istedim.

Merhamet şüphesiz Rabbimizin bize verdiği en büyük nimet ve sermayelerden birisi. Bütün adi suçlar neredeyse bu nimetin kaybedilmesiyle ortaya çıkıyor. Demek ki bizler ne kadar merhamet davasını sürersek bu olaylar da aynı oranda azalma gösterecek.

Yaşam boyu süregelen eğitimin en önemli dönemlerinin çocukluk ve gençlik dönemleri olduğunu biliyoruz. Bizler ilkokul, ortaokul ve liselerde belirli sayılarda “Merhamet Dersleri” verilmesinden yanayız.

İnsana, kadına, çocuğa, hayvana merhamet nedir, bunu bilen ve kavrayan bir nesilden böylesi adi suçların çıkamayacağına inanıyoruz. Büyüğüne, küçüğüne ve akranlarına merhamet eden bir toplumda sevginin ve saygının da artacağı kanaatindeyiz.

Zengin fakire merhamet ettiğinde yoksulluğun azalmasına,

Makam sahipleri avama merhamet ettiğinde adaletin sağlanmasına,

Öğretmenler öğrencilerine merhamet ettiğinde eğitimin şahlanışına hep beraber tanıklık edebiliriz.

Yüce Rabbimiz bizlere merhamet etmese hâlimiz nice olurdu? O’nun merhametiyle ayakta değil miyiz? Ortada apaçık bir hakikat olarak Rabbimizin merhameti tezahür ediyorsa merhametsizlik de kullarına nasıl yakışır?

Şüphesiz merhamet insanın, vermeye de verilmeye de en layık gereksinimlerinden biridir.

Üstad Necip Fazıl, merhameti şöyle anlatıyor; “Merhamet, harikulâde bir şey; içinde hayat kaynayan kazan...”

Merhamet, merhamet ne büyük nimet! O ki gittiği yeri güzelleştirir, vicdanları olgunlaştırır ve bizlere gerçekten lezzet alabileceğimiz bir hayat fırsatı verir.

Gelecek nesillerimizden katil, sapık ve adiler çıkmasın diye Milli Eğitim Bakanlığına açık çağrımızdır; merhamet dersleri istiyoruz.