Dinî iletişimde sevgi dili ön plana çıkıyor

Dinî iletişim, salt bilgi vermekle sınırlı kalmayan, aynı zamanda insan kalbine dokunan bir süreç olarak tanımlanıyor. Uzmanlar, son yıllarda toplumsal alanda en çok ihtiyaç duyulan yaklaşımın, inancı aktarırken sevgi ve anlayış odaklı bir anlatım olduğunu belirtiyor. Din, özünde şefkat, adalet ve inceliği öğretiyor; ancak zaman zaman iletişimde baskıcı ve sert yöntemler ön plana çıkabiliyor. Bu tür yaklaşımlar, mesajın özünü gölgede bırakırken insan üzerinde olumsuz etkiler oluşturabiliyor.

DİNİ İLETİŞİMDE SEVGİ DİLİ

İnsan kalbinin kapısı zorla değil, sevgiyle açılır. Bu yüzden dinî iletişim, yalnızca bilgi aktarmanın değil, aynı zamanda kalbe dokunmanın sanatıdır. Son yıllarda en çok ihtiyaç duyduğumuz şey de tam olarak budur: inancı anlatırken sevgi dilini yeniden hatırlamak. Din, özünde merhameti, şefkati, adaleti ve inceliği öğretir. Ancak zaman zaman bu özden uzaklaşıp, iletişimde sertlik ve baskıyı tercih eden yaklaşımlarla karşılaşıyoruz. Oysa sevgi dilinin olmadığı bir dinî anlatı, mesajın özünü gölgeler, insanı yüceltmek yerine yaralar. Çünkü insanlar, kendilerine nasıl hissettirdiğimizi unutmadan yaşarlar. Sert bir üslup, tehdit eden cümleler, suçlayan bir ton; karşıdaki kişinin ruhunda kapılar kapatır. Dinî iletişimde bu kapılar kapandığında ise verilen mesaj, ne kadar doğru olursa olsun, duyulmaz hâle gelir. Sevgi dili ise tam tersine, gönülde alan açar. Bir tebessüm, bir anlayış cümlesi, bir yargılamadan dinleme hâli, İşte bunlar, dinî mesajın kalbe ulaşmasının gerçek anahtarlarıdır. Dinî iletişimde sevgi dilini konuşmanın en güzel örneği, peygamberlerin yaklaşımıdır. Onlar insanı yargılamak yerine anlamayı, dışlamak yerine kazanmayı, kırmak yerine onarmayı tercih etmişlerdir. Çünkü hakikatin zorla değil, güzellikle taşındığını bilirlerdi. Bu yaklaşım bize önemli bir gerçeği hatırlatır, Bir insanı dine yaklaştıran şey çoğu zaman anlatılan bilgi değil; o bilgiyi anlatanın yüreğindeki merhamettir.