Peygamber Efendimiz hastalığı sırasında da ümmetine örnek oldu

Hz. Peygamber, hicretin 10. yılında gerçekleştirdiği Veda Haccı’ndan sonra Medine’ye döndü ve kısa bir süre içinde rahatsızlandı. Maide Suresi'nin 3. ayetinin nazil olmasıyla birlikte bazı sahabeler, peygamberlik görevinin sona erdiğini ve onun vefatının yakın olabileceğini sezmeye başlamışlardı. Çünkü bu ayet, dinin tamamlandığını müjdeliyordu. Hz. Peygamber, hayatı boyunca sağlığına büyük özen gösteren, temizlik ve hijyen konusunda ümmetine sık sık nasihatlerde bulunan bir rehberdi. Ancak ölüm de herkes gibi onun için kaçınılmaz bir gerçekti.

CENAZELİKLERİN BAŞINDA DUA ETTİ, HASTALIĞI AĞIRLAŞTI

Safer ayının 19. gecesi kimseye haber vermeden Baki Mezarlığı’na giden Hz. Muhammed, orada yatan müminleri selamladı ve yakında onların arasına katılacağını ifade etti. Mezarlıktan döndüğünde baş ağrısı başladı ve hastalığı giderek şiddetlendi. Buna rağmen gücü yettiği sürece mescide çıkarak cemaate namaz kıldırmaya devam etti. Ancak bir gün kendini oldukça halsiz hissedince, Hz. Ebu Bekir'in cemaatle namaz kıldırmasını istedi. Hz. Ebu Bekir, bu görevini üç gün boyunca sürdürdü.

MÜTEVAZI BİR MİRAS VE SON SADAKASI

Hastalığı süresince Hz. Peygamber’in elinde yalnızca yedi dirhem bulunuyordu. Bu parayı da sadaka olarak dağıttı. Vefat ettiğinde ise geride nakit para bırakmadı. Sadece birkaç ev eşyası ve malı vardı. Bunlardan zevcelerinin payları ayrıldıktan sonra geri kalanının yoksullara ve yolculara dağıtılması yönünde vasiyette bulundu. Hz. Muhammed, hayatı boyunca olduğu gibi, vefatı sırasında da dünyaya bağlı kalmadan yaşamayı ve elindekini paylaşmayı tercih etti. Mal ve mülk yerine ümmetine örnek olacak bir ahlak ve yaşam tarzı bıraktı.