Muhabbet ehli insanlar neredeyse kalmadı.
Boşluğu siyasetçiler, reklamcılar, tacirler dolduruyor.
Ne o eski bayramlar kaldı ne dostluklar..
Her şeyimiz menfaat oldu.
Kendimizden başkasını düşünmez, tanımaz olduk.
Parası olmayana selam verilmez, düşene bir de biz vurur olduk.
El öpmeden korkar olduk.
****
Birbirimizden koptuk, yozlaştık, dağıldık…
İlişkilerimiz menfaat üzerine kurulup, pamuk ipliğine bağlı oldu.
Bayramları unuttuk, büyüklerimizden kaçar olduk.
Akrabalık bağlarımız koptu, komşularımızı tanımaz hale geldik.
Çat kapı ziyaretler bitti, teknolojiye yenik düştük.
Bayram izinleri tatil planına döndü.
Samimiyetimiz kalmadı, yapmacık olduk.
Birbirimizi menfaat uğruna sever olduk.
Vefa kalmadı, sadakat, hatır, gönül kalmadı; bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali…
****
Fakirleri unuttuk, davamızı unuttuk, hakkı unuttuk.
Filistin’i, Suriye’yi, Irak’ı, Arakan’ı… Kısacası mazlum Müslümanları eskisi gibi düşünmüyor, acıları ile içlenmiyoruz.
Çocuklarımıza sahip çıkamaz, eğitemez, söz geçiremez hale geldik.
Kurbanları et niyetine kesip, paylaşmayı unuttuk.
Birbirimizin kuyusunu kazar, açığını arar olduk.
Geçmişimizi unutup, kazandıkça daha fazlasını ister olduk.
İnsanlar, sokaklar, mekânlar değişti şükretmeyi unuttuk.
****
Evler gitti,  binalar geldi; ikisi aynı şey midir?
“Yok” demeyi alışkanlık yaptık. 
Hakkımızı alamaz, hak ettiğini veremez hale geldik.
İnsanları küçük, basit, cahil, anlamaz görür olduk.
Hakkını alırken bile lütufmuş iyilik yapıyormuş gibi sunulur oldu.
Düşünüyor, hatırlıyormuş gibi davranır olduk.
Üzerimizde hakkı olan o güzel ve güzide insanları unuttuk.
Birbirimizi satar olduk, iftiracı olduk, kendimizden başkasını yok sayar olduk.
Aklımız büyüdükçe, içimiz küçülüyor…
Dualar bile değişiyor: 'Rabbim, merhametsizleri bize musallat etme!'
Bayram mesajlarından önce, el öpmeler vardı.
Hatta köy yerlerinde el öpülür, topluca bayramlaşılırdı.
En candan dualar: 'El öpenlerin çok olsun' idi. 
Sabahlara kadar uyuyamazdık, heyecandan yeni elbiselerimizi giyerdik heyecanla.
Sabah kalkar bayram namazına giderdik heyecanla.
Diğer köylerden namaza gelen misafirleri eve götürmek için yarış olurdu.
Camide çıkışta herkesle bayramlaşır, küsler, dargınlar barışırdı.
Bayramlıklar giyilir, ailecek bayramlaşılır, sofraya oturulurdu.
Kalmadı o eski bayramlar .
Oysa kurban ne ettir… Ne de tatil; Kurban İbrahim’ce bir adanış İsmail’ce bir teslimiyettir.
****
Cuma günü bayram!
Tüm okurlarımızın, tüm İslam Alemi’nin Kurban Bayramı’nı tebrik ediyorum.
Hayırlar getirmesini temenni ediyor,
Memleketine, köyüne giden vatandaşlarımıza hayırlı yolculuklar diliyorum.
Bayramı kazasız, kavgasız, gürültüsüz, huzur içinde geçirmeyi diliyorum.
Daha nice hayırlı bayramlara inşallah.