Namaz: İnsan ile yaratıcı arasındaki derin bağ

İnsan yaşamında bazen dış dünyanın gürültüsü durur ve kalp derin bir nefes alır. Namaz, bu sessiz ve derin buluşmanın adıdır. Günlük telaş ve koşturma arasında, namaz vakti geldiğinde adeta görünmez bir kapı açılır ve kişi Rabbine yönelir. Bu an, dünyevî hiçbir etkinin sağlayamayacağı kadar huzurludur. Kul, Yaradan tarafından çağrıldığını bilir ve varlığının kaynağıyla temas kurar.

NAMAZ İNSANIN ALLAH İLE BULUŞMASIDIR

İnsanın hayatında bazı anlar vardır ki dış dünyanın gürültüsü bir anda susar, kalp derin bir nefes alır ve ruhun hakikati yeniden hatırlanır. İşte namaz, bu sessiz ve derin buluşmanın adıdır. Namaz sadece belli hareketlerden ibaret bir ritüel değil, insanın yaratıcısıyla kurduğu en özel köprüdür. Koşturmanın, telaşın, yorulmuşluğun arasında namaz vakti geldiğinde adeta görünmez bir kapı açılır. İnsan, yaşamın ağırlığını bir kenara bırakır ve Rabbim, ben geldim der. Bu an, hiçbir dünyevî davetin sağlayamayacağı kadar huzurludur. Çünkü kul bilir ki kendisini çağıran, varlığının sebebi olandır. Namaz, insanın içindeki dağınıklığı toplar, kalbi hizaya sokar. Yüklerden arındırır, düşünceleri berraklaştırır. İnsana kendisini unutturan ne varsa, secdede yeniden anlam kazanır. Secde, insanın yaratıcıya en yakın olduğu andır. Başını toprağa koymak, aslında benliğini, kibir kırıntılarını ve dünyevî yüklerini bırakmaktır. En güçlülerin bile zayıf kaldığı, en zayıfların ise güç bulduğu bir noktadır secde. Orada kul yalnız değildir. Çünkü secdede insan, bütün perde ve aracıların kalktığı bir yakınlığı yaşar. İşte o an buluşmanın en saf hâlidir. Namazın insan üzerindeki tesiri zamanla daha da belirginleşir. Sadece kötülükten alıkoymaz, aynı zamanda kalbi güzelliklere çeker. Zihni disipline eder, nefsi terbiye eder, kalbi besler. Bir süre sonra insan fark eder ki aslında namazı o kılmamaktadır; namaz onu ayakta tutmaktadır.