Kelimeler içerisine hapsolmuş insanlar olmak yerine, fikrini zikirle süsleyen insan olmak elzemdir. Toplum nazarında değerli bir alanı işgal edenler layıklık vasfına da tam manasıyla uymalılar. Kurulan cümlelerin anlam yoğunluğu altında kalanlar, ya da kurulan cümlenin sadece kullanıcı olup sözün vicdana, şerefe, ahlaki yapıya uyup uymadığını irdeleyen insanlar olmalıyız.

Cübbenin anlamını değerlendirirken sırtımıza yüklemiş olduğu sorumluluğun sadece cami ve mihrap arasına sıkışmadığını da görmezden gelemeyiz. Bizler topluma kendimizi vakfetmiş neferler olarak önderlik makamındaysak makama yakışan tutum ve davranışlar da vazgeçilmezlerimiz olmalı…

Uzun bir girişin sonrasında esas meseleye yaklaşmayı ümit ediyorum…

Cübbe…

Önünde iliği- düğmesi olmayan bir kıyafet sorarsam  bana cübbe diyeceksiniz… Geniş bir anlamı vardır cübbenin, bir kefen gibi mevlanın kapısında ibadetimizi yaparken sarıp sarmalamıştır bizi…mihrapta bir o kadar yüce yaratıcıya yakın dururken ruh ile ruhun sahibi arasında ince bir bez parçasıdır…ve onu değerli kılan önderin makamında kullanılmasıdır. Önünde düğmesi olmayan, yaratıcının dünyadaki tek sözcüsü olduğu için, kendisini yönlendirenin Kur’an ve sünnet ışığında Allah’tan başka bir emir ve buyruğu kabul etmeyenlerin giydiği kıymettir cübbe…

Cübbe ölümle yaşam arasındaki ince cizğidir… Kefenle tek farklı, kefen Allah’a giden temiz bir mektup olmak isterken, cübbe Allah’a ulaşmak için yüreğinin kırgınlığını kırık beyaz rengiyle anlatmak istemiştir…Her ölüm bir yok oluş değil, bir yeniden diriliştir…Bunun farkında olandır cübbe…

Dünyalık sözler unutulur o giyildiğinde, ve her yüzüne bakıldığında şükreder insanlık onu hatırlattığı için.. Ne kutlu bir görevdeyiz değil mi? Ölümlü dünyadan, ölümsüzlüğe giderken  heybemize aldıklarımızla ötede yerimizi yaparken sözler, imalar, hatta gülümseyişler dahi bir sebep değil midir kutlu yolculuk için…

Ey gönlümün şefkatini dualarıyla süsleyen hatibim…

Sensin ruha güneş olan Fatihaları okuyan…

Sensin son nefeste bedeni hakka emanet eden…

Ey gönlümün şefkatini duasıyla süsleyen hatibim

Bütün yolların  varmak içindir Mevla’ya,

Gözlerindeki nur, sözlerindeki şefkat dilindeki dua 

Ne de güzel yansımız nur cemaline…

Ey hatibim, kırmak dökmek, dünyanın yalanına itibar edip leke sürmek senin harcın değil…

Senin kelamın Kur’an, imanın İslam…

Yakışsın sana tenhada söylediklerin…

Yüzünü kızartmasın tenhada söylediğin…

Selam ve dua ile…