Paylaşmanın ve beraberliğin simgesi olan Ramazan ayının ortalarındayız. Hep duyarız, belki de hep özleriz ‘Nerede o eski Ramazanlar, Bayramlar’ diye. İnsan düşünür eskiyen biz miyiz yoksa Ramazan aylarında yaşadığımız gelenek ve göreneklerimiz mi? Hemen hemen herkes çocukluğundaki Ramazanları ya da Bayramları özler. Kalabalık sofralar paylaşılan yemekler ve sohbetler bir arada olmak. Gün geçtikçe sofralardaki kişiler azalır. O kalabalık tenhalaşır. Bu duruma gelişen şehir hayatı karmaşık iş ve hayat kaidesinin sebep olduğunu iddia eder insanlar.

Ramazan ayında tutulan oruçlar varlığın kıymetini bilmek, sabretmeyi, bir ve beraber olmayı, olmayanla paylaşmayı öğretir. İsraf etmemeyi az ile yetine bilmeyi çoğun ve var olanın kıymetini anlatır. Sağlığının kıymetini gösterir küçük gibi görünen varlıkların şükrünü anlatır insana. Gıybet etmemeyi, yalandan ve riyadan uzak durmayı, senin olamayana el uzatmamayı, kul hakkına girmemeyi hatırlatır. Kısacası temiz bir insan olmayı ve paylaşmayı öğretir.

Ama insanoğlu çabuk unutur. Acıyı mutluluğu varlığı ve yokluğu geçtiği an unutur. Sağlıklıyken hasta olmanın sıkıntısını unutur. Varken yoku unutur. Şair Necip Fazıl Kısakürek’in anlamlı bir dörtlüğü vardır; “Namaz camiden çıkınca, Hac Mekke’den dönünce, Ramazan Oruç bitince başlar” demiş.

Unutma demiş aslında şair. Yokluğu unutma varlığın kıymetini bil. “Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir” Hadis-i Şerifini unutma paylaşmayı bil. Yoksula garibana destek ol. Saatlerce içemediğin bir damla suyu unutma israftan kaçın. Kul hakkını, yalan söylememeyi unutma, gıybetten uzak dur. Senin olmayana el uzatmamayı unutma, paylaşmayı bir ve beraber olmayı unutma demiş aslında. Şair Necip Fazıl’ın da dediği gibi, “Namaz camiden çıkınca, Hac Mekke’den dönünce, Ramazan Oruç bitince başlar” hassasiyeti ile Ramazan sonrasında da israftan ve aşırılıktan uzak durmayı paylaşmayı, birlik ve beraberliği unutmama dileği ile Hayırlı Ramazanlar…