İnsanoğlu bir takım sıkıntılarla karşılaştığında bunu zamana bağlaması kadim bir yanlıştır. Bu yanlış günlük hayatımızda sıklıkla tekrarlanan bir durumdur. Karşılaşılan sıkıntıların sebeplerinin bir tarafa bırakılıp ne kötü bir çağ ne günlere kaldık denilerek en kestirme yolun seçilmesi ve problemin kaynağı olarak izafi bir olgu olan zamanın kabul edilmesi büyük bir yanılgıdır.

Cahiliye karanlığında yaşayanlar zamanın bir başlangıcı var mı bir sonu var mı pek aldırış etmezlerdi onlara göre zaman sadece yaşadıkları hayattı ve bu hayat onları bir yok oluşa sürüklüyordu. Onlar zamanın zafi olabileceği fikrini akıllarına getirmek şöyle dursun zaman değirmeninde öğütülen hayatlarının toprağa karışıp son bulduğuna inanmışlardı.

Zaman olgusu aslında her devrin anlaşılması zor konularından biri olarak çeşitli boyutları ile tartışa gelmiştir. İslam geldikten sonra bir bedevinin Allah Resulünün yanına varıp İslam’ın bir sonu var mı diye sorduğu soruda bile üstü örtülü bir biçimde zamanın son bulup bulmayacağına dair bir istifham sezilebilir. İslam zaman kavramını gündelik hayatın bir parçası yaparak dünya hayatında geçirilen zamanın geçiciliğini ısrarla dile getirmiştir.

Kur-an’da Asr suresinde asra ve zamana yemin edilerek insanın zaman karşısında hüsranda olduğunun ancak bunun istisnaları bulunduğunun söylenmesi cahiliye Araplarının zamana karşı yok oluşu içinde oldukları şeklindeki düşüncelerinin aksine insanların dünya hayatında süresi belirlenmiş olan zamana karşı hüsrandan kurtulabileceklerine kapı aralamaktadır.

Zamanın izafiliği yani kesin ve mutlak olmayıp şartlara göre değişebilir olduğu fikri ayet ve hadislerde çarpıcı biçimde gözler önüne sermektedir. Ebu Hureyre’den rivayet edilen bir hadiste fakirler cennete zenginlerden beş yüz yıl yani yarım gün önce gireceklerdir denilmekte ve dünyaya ait beş yüz yılın Allah katında yarım gün kadar olduğu ifade edilmektedir, aynı şekilde birde senden acele azap istiyorlar halbuki Allah asla vaadinden caymaz şüphesiz rabbinin nezdinde bir gün sizin saydığınız bin yıl gibidir.