Gönül terbiyesinde tasavvufun çağrısı: İç huzuru yeniden inşa etmek

Günümüzde hızın ve karmaşanın etkisi altında yaşayan bireyler, içsel denge arayışına her zamankinden daha fazla yöneliyor. Uzmanlar, uzun yıllardır İslam kültüründe önemli bir yere sahip olan tasavvufun, ruh dünyasını derinleştiren bir yaklaşım sunduğunu belirtiyor. Tasavvuf geleneğinde gönlün, dış dünyadan bağımsız bir huzur alanı olarak görülmesi dikkat çekiyor. Manevi rehberlerin, gönlü bir dergâh gibi düşünmenin insanın iç âlemini sakinleştirdiğine dair ifadeleri, bu anlayışın temelini oluşturuyor. Tasavvuf öğretisinde, içsel yolculukta öfke, kırgınlık ve kibir gibi duyguların yerine sabır, merhamet ve affın yerleşmesi gerektiği vurgulanıyor. Gönlün manevi bir mekâna dönüşmesi için kişinin düşüncelerini arındırmasının, duygularını dengelemesinin ve iç huzuru besleyen bir bakış açısı kazanmasının önem taşıdığı ifade ediliyor.

GÖNLÜ DERGÂH HALİNE GETİRMEK

İnsanın dış dünyası ne kadar kalabalıklaşırsa, iç dünyasına ihtiyaç o kadar artıyor. Gürültü çoğaldıkça sessizlik değerleniyor, koşuşturma arttıkça durup düşünmenin önemi büyüyor. Modern insan, bazen bir dergâhın huzurlu avlusuna girip oturmak ister gibi, içinde bir sükûnet arıyor. İşte bu noktada tasavvufun ince bir çağrısı çıkar karşımıza, Dıştaki dergâh kapansa da, gönüldeki dergâh daima açıktır. Öncelikle bu, insanın içini bir misafirhaneye çevirmesi demektir. Oraya kibir değil; tevazu misafir olur. Öfke değil; sabır ağırlanır. Kin değil; affın kokusu siner. Bir gönül dergâhında, her duygu kontrolsüzce içeri girmez. Kapıda bir mürşit vardır: Vicdan. İçeri alacağı duyguyu ölçer, tartar. Çünkü dergâhın düzeni gönlün huzuruyla ilgilidir. Bugün hepimiz dışarıdan beklediğimiz huzuru içimizde kurmayı ihmal ediyoruz. Oysa dergâh dediğimiz yer aslında bir mimari yapıdan çok daha fazlasıdır; bir tavır, bir ruh hâli, bir hâl terbiyesi. Pirler Dergâh kapısı gönül kapısıdır derken, insanın en değerli mekânının kendi iç âlemi olduğunu hatırlatır. Gönlü dergâh hâline getirmenin ilk adımı, oradaki fazlalıkları temizlemektir. Kırgınlıkları süpürmek, yorgunlukları havalandırmak, karanlık köşelere bir parça dua ışığı bırakmak Bazen tek bir tefekkür bile yıllardır daralan bir kalbi genişletebilir. Bazen tek bir affediş, gönlün kapısını yıllar sonra ilk kez ardına kadar açabilir.