Günümüzün en büyük sorunu sevgisizlik. Sevgisiz bir toplum yaratmaya çalışan bir takım kişi ve kişiler amaçlarına tam olarak ulaşmıştır. Çünkü sevgisiz insan o kadar çoğaldı ki bu dediğimin kanıtıdır. Sevgi dünyadaki en güzel duygu iken nasıl olurda insanlık bunun aksi için çaba sarf eder.

Sevgi ile yaklaşmak, sevmek, sevilmek öok kolayken sevgisizlik gibi zor olanı neden tercih eder? Sevgisiz insan sizce nasıl bir bireydir? Sevgiden yoksun bir kişi çevresine ne katabilir? Hele birde anne-baba ise çocukları nasıl bir gelecek vaat eder? Geleceğimizin temsilcisi olan çocuklarımıza sevgi aşılamazsak geleceğimizi nasıl teslim ederiz? Her işin başında sevgi ile yapmak, sevmek gelir.

Sevmenin önemi insanlık var oldukça her daim üst seviyede seyredecektir. Ama olurda siz sevgiyi yok etmek için barbar tavırlar, sığ düşünceler, yozlaşmaya kendini bağlamış gibi eylemler sergilerseniz dünya yaşamaktan çıkar çekilmez bir zindan olur. Sevgiyi yok etmek belki çok kolay sizler için Ama unutmayalım ki yok olan sevgi değil, geleceğimiz, çocuklarımız, emeklerimiz, yıllarımız, kültürümüz, karakterimiz, benliğimiz, saygımız, insanlığımızdır yok olan.

Sadece sevgi deyip geçmeyin sonucu bu kadar ciddi sonuçları beraberinde getiriyor. Karşımızdaki kişi bizlere kaba, saygısız, çirkin davranışlarla yaklaşsa dahi bizler elimizden sevgiyi dilimizden tatlı bir sözü esirgememeliyiz. Ne demiş atalarımız, 'tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır.' Bu söz o kadar net ve kesin sonuçlar doğuran bir söz. Hz. Ali der ki: "sevdiğine tebessüm et sevildiğini anlasın, düşmanına da tebessüm et ki gücünü anlasın."

Sözün güzelliğine bakar mısınız? Sevmenin yakışacağı en güzel söz budur. Sevgisiz Türkiye diye anılmak değil niyetimiz sevginin ibretlik olarak yaşandığı bir ülke diye parmakla gösterilmek. Bunları başarmak zor değil, onun için sevgiyi tam anlamıyla yaşayalım, yaşatalım.