Yıllar önce Ömer Lütfi Mete "Ülkeyi partiler, programlar, reçeteler düzeltemez. Ahlakımız düzelmedikçe, ahlak siyasete egemen olmadıkça memleket de düzelmez asla." demişti. Bunun ne kadar doğru olduğunu görmek için bugünün ve on, yirmi, otuz yıl öncenin gündemine bakmak yeterli. 

Türkiye hep aynı problemlerle boğuşuyor. Siyasi ihtiraslar, yolsuzluklar, türlü entrikalar... Takvimdeki yıllar değişiyor ama problemlerimiz değişmiyor. Aynı girdabın içinde savrulup duruyoruz çünkü ortaya koyabildiğimiz toplumsal ahlak normlarımız ya yok ya da içten benimsenmemiş ya da çeşitli "ama"larla kendi eşini, dostunu, arkadaşını, camiasını dışında tutacak şekilde başka bir yere çekilmiş. Bütün bunlar devletimizin bekası, milletimizin ikbali için endişe verici ama bundan daha endişe verici olan bunların toplum tarafından "şaşırtıcı" bulunmaması "alışılmış" hatta "anlaşılabilir" görünmesi. Alışılmış problemler problem olmaktan çıkıp toplumun gerçeği olur. Hukuku her şeyin üstünde tutarak devletin kestiği parmağın acıtmadığı bir sistem içinde bu gerçeklerle boğuşmak toplum ve devlet dinamiklerinin en büyük görevi olmalı. Eğer Türkiye olarak bir üst lige çıkmak, tarihi yükümlülüklerimizi yerine getirmek için uzun vadeli stratejiler geliştirmek istiyorsak her şeyden önce bir ahlak seferberliğinin gerekli planlamalarını yapmalıyız. Artık problemlerin aktörleriyle değil sorunun kaynağıyla uğraşmalı ve çözüm için gerekli hukuki ve özellikle ahlaki altyapıyı bir an önce kurmalıyız.

 İster Hz. Ömer'in beytülmal anlayışını ister Rönesans dönemi filozoflarının toplumsal etik anlayışını esas alalım ancak bir şekilde bize dokunmayan yılanı bin değil bir bile yaşatmayalım.