2,5 milyon öğrencinin hayatının önemli noktalarından biri olan üniversitelere giriş sınavı geride kaldı. Öğrenciler ve aileler merakla bir bekleyişe girdi. Her senenin bu zamanlarında ülkemizde değişmeyen bir gelenek haline geldi.
Ülkemizde gelenek haline gelen bir durum daha var. Sınav sonuçları açıklandığında köyünde çobanlık yapan bir öğrencinin 1. olması haberleri… Televizyonlar, gazeteler, sosyal medya haber üstüne haber yapıyor. Köyünden üniversite kazanmış… Bu elbette önemli bir haber. Güzel bir başarı fakat kullanılan dil öyle mesajlar içeriyor ki…
Artık köyünden kurtulmuştur o genç. Çoban olmak zorunda değildir. Kırmıştır kara talihini. Dedesi, babası gibi hayvanlarla uğraşmayacaktır artık. Büyük şehirlere gidecek, büyük adam olacaktır. Üniversiteyi bitirdikten sonra masa başı yüksek sigorta primiyle iş sahibi olacaktır. Belki annesi babasını da kurtaracaktır köy hayatından. Memleketindeki evini kapatacak, ailecek şehirli olacaklardır.
Sonra Konya kadar yüzölçümü olmayan Hollanda’dan sebze ithalatı, Çin’den bakliyat ithalatı yapan ülke konumuna geliyoruz. Tarım, hayvancılık kurtulunması gereken meslekmiş gibi haberler yapmak halkı bu yönde yönlendirmektir. Sosyal medyadaki algı operasyonu gündemimizde ya hani. Bu tip algılara da izin vermemeliyiz.

Herkesin masa başı iş bulma derdiyle geldiğimiz nokta malum. Küçüklükten meslek sahibi olamayan ama 15 senesini okul hayatında geçiren işsizler ordusu. Meslekler arası fark yoktur. Fark yapılan işin kalitesindedir. Daha önemli ya da kurtulunması gereken meslek de yoktur. Herkes üniversite okumak zorunda da değildir. Çocuklarınıza illa üniversite oku diye baskı yapmanıza gerek yok. Yaptığınız yanlışı istemediği bölümü sizin zorunuzla okuyup 4 sene sonra yanınıza gelen çocuğunuzu gördüğünüzde anlarsınız. Anne baba çocuğunun iyi bir iş sahibi olmasını ister. Bu da gayet doğaldır. Fakat iyi meslekler sadece üniversiteden geçmez. Bunu da unutmamak gerekir.