“Hâlbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta,

Her şey naylondandı o kadar”

Geyikli Gece şiirine böyle başlıyor Turgut Uyar, hem korku hem de naylondan ibaret hali anlatan deyişiyle. “Her şey naylondandı o kadar” demek hayatı naylondan ibaret görmektir. Gerçekten hayat/larımız naylondan ibaret değil mi?

*

Naylon bir zamanı, naylon insanlarla yaşıyoruz. Naylondan yaşıyoruz yani naylon gibi yaşıyoruz. İnsanlar naylonlaşmış haldeler. Hani nerede o eski günleri naylonlaşmadan öncede arıyoruz ama nafile. Çünkü her yanımız naylondan ibate bu dünyada.

*

“Hâlbuki korkulacak hiçbir şey yoktu ortalıkta” derken naylonlar gelir; naylon müzikler, naylon eğlenceler, naylon zamanlar, naylon sözler… Çünkü gerçekten korkulacak hiçbir şey yok ortalıkta ama insanların naylonlaşması korkutuyor hepimizi…

*

Şehir hayatı insanları naylonlaştırırken bu naylonlaşmaya karşı biz kendi kültürümüze sahip çıkarak naylonlaşmaktan kurtulabiliriz.

Naylondan alışveriş merkezleri,

Naylondan esnaflar,

Naylondan kitaplar,

Naylondan şiirler,

Naylondan yüzler,

Naylondan gülümsemeler,

Naylondan naylonlar…

*

Büyükşehirlerin tamamı ise naylondandır hem de katıksız naylondan… İnsanlık bile günümüzde naylondandır çünkü insanların sahte duyguları riyakâr hisleri vardır ve biz o insanlarla aynı ortamları aynı zamanı aynı gökyüzünü paylaşmaktayız. Yani naylondan yaşıyoruz kimi zaman…

*

Hayatımız naylonlaşan insanlarla geçiyor ama biz hep nerede o eski günleri diyoruz çünkü o zamanlarda her şey ham maddesinden. Şimdilerde ise her şey naylondan…Naylonsuz bir hayat yaşamanız temennisiyle…Vesselam…