Sonbahar mevsimi yaz aylarının bitmesi ve kış mevsimine girişin temsili olarak görülür. Kimi için bir son kimi için bir başlangıcın temsili sonbahar bazı insanlar içinde romantizmi, edebiyatı, müzikleri temsil eder. Belediye işçilerinin gözünden bakıldığında da bitmeyen bir yaprak temizliği gelir akla. Sonbahar Anadolu’nun gariban insanları için romantizmden çok kış aylarına hazırlıktır.  Kışa girmeden erzakları hazırlamak varsa evin eksikliklerini giderme telaşesi tutar. 

Sonbahar bizi yaz ayından koparan mevsimdir. Okulların açılış ayına denk gelir. Böylece öğrenciler eğitim öğretime başlarlar. Ağaçlar sararır kendilerini yenilemek için güzel bir uykuya geçerler. Kış gelir sonunda. Havalar soğur. Karlar yağar yeryüzü pamuk gibi görünür. Çocuklar oyunlar oynar. Köyler de hazırlıklar başlar ekmekler yapılır şehirlerde dondurucular meyve-sebze ile dolar. Tahıl ve baklagiller depolamalar yapılır. Bunların hepsinin sebebi kışın ulaşım imkânlarının kısıtlı olmasından ve genelde ev ekonomisini elinde tutan cefakâr ev kadınlarının gelir düzeyine göre yaptığı hesaplardan kaynaklanır. Çünkü her an her şeyi bulma imkânı yoktur ve ev giren paradan iki lira artırabilse onun için büyük başarıdır. Bu artan para hep çocukların eğitimi için kullanılır.

Tabi kış hazırlıkları sadece mutfakla bitmez birde yakıt derdi sarar. Ben hatırlarım küçüklüğümüzde sonbahara kadar para biriktirilip kömür ve odun alınırdı. Sobalar temizlenip kurulurdu. Şimdi onun yerini her ay neredeyse ev kirası gibi tutar gelen doğalgaz faturaları aldı. Günümüzde yine o bahsettiğimiz cefakâr ev kadınları kombilerin kapanma gününden açılışına kadar karınca kararınca öbür yılın yakıt parasını kenara koyuyor. Bu yıl değişen ekonomik şartlar kış hazırlıklarında bulunan Anadolu insanını biraz daha yoruyor. Sonbahardan sonra gelen çetin kış şartları cep yakan fiyatlarla biraz daha sert geçecek gibi görünüyor.