Yoğun geçen hayat koşuşturması ve insanımızın hayatı yakalama çabası içinde verdiği amansız mücadele ve hayat elimizden su misali akıp gidiyor. Günümüz teknoloji çağında gitgide yalnızlaşan insanlar ve kaybolup giden çocukluğumuz. Yüksek binalar arasına sıkıştırılan parklar ve bu parklara hapsedilmiş çocuklarımız, oysa çocuk doyasıya koşmalı eğlenmeli ve çocuk olduğunu hissetmeli. Daralan oyun alanları içinde nefes alabildiğimiz tek alan spor, yüzme, atletizm, futbol, basketbol vs. bir sürü spor branşı. Peki, bunun için alt yapınız ve tesisimiz yeterli mi, çocukluğumuzun o devasa oyun alanları nerede şimdi. Az önce yukarıda belirttiğim spor dallarını bir düşünün çocukluğumuzda nerede yapardık. Bu sporları, çöp kovasından basketbol potası taşlardan futbol kalesi yüzmek için dereler ve sokaklarda çılgınca yaptığımız yarışlar. Peki ya şimdi bütün bunları yapabilecek tesislerimiz veya boşalacak araziler var mı maalesef hayır. Değerli devlet büyüklerimiz ya çocukluğumuzu geri versinler yada çocuklarımıza bu tesisleri yapsınlar ki çocukluğunu ve gelişimini sporla destekleyen bireyler olsunlar. Çünkü gelişimi sporla desteklenen çocuklar memleketimizin bütün istihdam alanlarında başarıyla hizmet versinler. Bu bağlamda bakıldığında spor ve çocuk ilişkisi çocuğun sosyal ve psikolojik açıdan rahatlamasını sağlayacak kendini daha rahat ve özgür hissetmesine sebep olacaktır. Özellikle büyük şehirlerde yaşayan çocuk ve yetişkinlerin sıkışan hayat şartları içerisinde daha fazla sosyal alan ve tesise ihtiyaç duyduğu yadsınamaz bir gerçektir. Sporla büyüyen çocuklarımız daha üretken daha pozitif ve daha neşeli olacaklardır. Spora çocukluktan verilen destek sayesindedir ulusal ve uluslararası başarılar artması. Sporun her branşında sayıları daha fazla artan çocuklar görmek, tabi ki onlara destek olan aileler ve devlet büyüklerini görmek dileğiyle.