Takvim bir kez daha değişti. Günler ilerledi, aylar geride kaldı ve bir yıl daha sessizce hayatımızdan geçti. Saatler gece yarısını gösterdiğinde dilekler havada uçuştu, temenniler paylaşıldı, iyi niyet cümleleri kuruldu.

Ama zaman ilerlerken kalplerimizin gerçekten yenilenip yenilenmediği pek konuşulmadı. Çünkü biz çoğu zaman değişimi takvimden bekliyoruz, kendimizden değil. Her yeni yıl, bir başlangıç umudu taşır. Ancak başlangıç dediğimiz şey yalnızca bir tarihten ibaret değildir. Gerçek başlangıç, insanın iç dünyasında olur. Kalp değişmeden hayat değişmez. Aynı kırgınlıkları, aynı öfkeleri, aynı alışkanlıkları sırtlayarak girilen her yıl, yalnızca bir tekrarın devamıdır.

Günler değişir ama duygular aynı yerde kalır. İnsan en çok kalbinden yorulur. Söylenemeyen sözler, içine atılanlar, görmezden gelinen haksızlıklar zamanla ağır bir yüke dönüşür. Herkes güçlü görünmeye çalışır ama iç dünyasında başka bir mücadele verir. Yeni yıl mesajları umut doludur, fakat gerçek hayat çoğu zaman sessiz ve yorgundur. Bu yorgunluğu hiçbir takvim yaprağı tek başına silemez. Değişim, daha çok şeye sahip olmakla gelmez.

Daha çok kazanmak, daha çok göstermek ya da daha çok konuşmak insanı hafifletmez. Asıl hafiflik, kalpte olur. Affedebildiğinde, bıraktığında, fazlalıklardan vazgeçtiğinde gelir. Kalbi ağır olanın yolu da ağır olur. Yıl değişir ama insan olduğu yerde sayar. Yeni başlangıçlar listelerle planlanır. Yapılacaklar yazılır, hedefler konur, niyetler sıralanır. Fakat çoğu zaman kalp bu listelerin dışında kalır. Oysa kalp düzelmeden kurulan her plan eksik kalır. İç dünyasında huzur bulamayan insan, dış dünyada ne kadar ilerlerse ilerlesin tamamlanmış hissetmez.

Kalbi yenilemek kolay değildir. Sabır ister, yüzleşme ister, cesaret ister. İnsanın önce kendine bakması, kendi eksiklerini görmesi gerekir. Başkalarını düzeltmeye çalışmadan önce kendini onarmayı öğrenmesi gerekir. Çünkü gerçek değişim sessiz olur. Gösterişe ihtiyaç duymaz. İçten içe kök salar. Bu çağ gürültülü bir çağdır.

Herkes konuşur, herkes anlatır, herkes haklıdır. Böyle bir dünyada yumuşak kalpli olmak zayıflık sanılır. Oysa en büyük güç, kalbini sertleştirmeden ayakta kalabilmektir. Kırılmadan değil, kırsa bile onararak yürüyebilmektir. Yeni bir yıl, yeni bir şans olabilir. Ama o şansı anlamlı kılan şey kalbin yönüdür. Kalp değiştiğinde bakış değişir, dil değişir, davranış değişir. Aynı hayatın içinde bile insan kendini bambaşka bir yerde bulur. Zaman aynı zaman olsa da yük hafifler, yol sadeleşir.

Bu yüzden mesele yeni bir yıla girmek değildir. Mesele yeni bir kalple devam edebilmektir. Kalbi yenilenen insanın hayatı da yenilenir. Takvim durduğu yerde kalsa bile, iç dünyası değişen insan için her gün yeni bir başlangıçtır.