İnsan hayatında bazı anlar vardır ki, zamanı ikiye böler. Öncesi ve sonrası diye. Evlilik de işte böyle bir andır; hayatın akışını değiştiren, ruhun derinliklerinde yeni pencereler açan kutsal bir geçiş...

Günler öncesinde evlenmek ve yuva kurmak üzere yıllık izne ayrıldım. O günlerde henüz bilmiyordum ki, döndüğümde aynı insan olmayacağım. İzin sürem içinde düğünüm oldu ve yeni bir hayata giriş yaptım. Şimdi, yeni bir hayatın yeni penceresinden bugün bakmaya başladım dünyaya.

****

Nazim Hikmet'in dediği gibi, "En güzel deniz henüz geçilmemiş olandır." İşte ben de şimdi yeni bir denizin kıyısındayım. Yıllık iznim bitti ve çalışma hayatına yeniden kaldığım yerden devam etmeye başladım. Ama artık her şey farklı. Aynı masada oturuyorum belki, aynı görevleri yerine getiriyorum ama içimdeki dünya bambaşka.

Bundan sonra artık hayat benim için eskisi gibi olmayacak. Eskiden sadece kendim için düşünür, sadece kendi geleceğimi planlar, sadece kendi hayallerimi kurardım. Şimdi ise "biz" var hayatımda. Artık dertlerim başka, artık düşüncelerim başka, artık hayatım başka ve artık tek başıma değil, iki kişilik düşünüyorum.

****

Bu değişim, sanki ruhuma yeni bir nefes verilmesi gibi. Cahit Sıtkı Tarancı'nın "Otuz Beş Yaş" şiirindeki gibi, "Ben bu sabah uyandığımda, yine eskisi gibi değildim." Her sabah uyandığımda, yanımda bir başka kalbin attığını bilmek, hayata verdiğim değeri katbekat artırıyor.

Evlilik, iki ayrı ağacın köklerini birleştirip tek bir gövde halinde büyümesi gibidir. Her karar artık iki kişinin ortak aklıyla alınır, her sevinç paylaşılarak katlanır, her üzüntü bölüşülerek azalır. Eskiden "ben" dediğim yerde şimdi "biz" diyorum. Bu küçük kelime değişikliği, aslında hayatın en büyük dönüşümünün işareti.

****

Artık planlarımda, hayallerimde, endişelerimde hep o var. Akşam eve dönerken sadece kendimi değil, onu da mutlu etmeyi düşünüyorum.

Hoş geldin yeni pencere, hoş geldin yeni hayat... Bu yeni başlangıç, ruhuma şiir gibi yayılıyor. Aşkın ve birlikteliğin verdiği güçle, hayata daha umutla, daha coşkuyla sarılmaya hazırım. Çünkü artık yalnız değilim bu yolculukta; yanımda, benimle aynı yıldızlara bakan, aynı hayalleri kuran bir yol arkadaşım var.

Vesselam…