Cuma hutbesinde bu hafta, Peygamber Efendimizin aile hayatına dair örnekler verildi. Hutbede, O’nun eşlerine karşı nezaketinden, çocuklarına olan şefkatinden ve ev içindeki hoşgörüsünden bahsedildi.

Bu hatırlatmalar, aslında hepimizin üzerine yeniden düşünmesi gereken bir hakikati dile getiriyordu: Aile, insanın sığınağı, nefes aldığı limanı ve en büyük imtihan alanıdır.

Hayatın en çalkantılı anlarında dönüp baktığımızda, omuzumuza dokunan ilk el çoğu zaman bir aile ferdine aittir. Anne babanın duaları, kardeşin sessiz dayanışması, eşin sabrı ve çocukların masum gülüşü, insanın yüreğine tarifsiz bir güven duygusu bırakır. Mevlânâ’nın “Aşk, ailede başlar” sözü, sadece eşler arasındaki sevgiyi değil; bir bütün olarak aile içindeki muhabbeti anlatır. Çünkü sevgi, önce en yakınımızda yeşerir, oradan topluma ve insanlığa yayılır.

Peygamber Efendimiz, “Sizin en hayırlınız, ailesine en güzel davranandır” buyurur. Bu ölçü, aileye dair her tartışmanın, her düşüncenin pusulasıdır. Zira iyiliğin, merhametin ve adaletin önce evin içinde filizlenmesi gerekir. Anne baba, çocuklarına yalnızca ekmek değil, adalet ve sevgi de sunmakla yükümlüdür. Eşler, birbirini rakip değil, tamamlayıcı olarak görmelidir.

Türk edebiyatı da ailenin bu kıymetini şiirleriyle asırlardır dile getirir. Yahya Kemal Beyatlı’nın şu dizeleri, çocuklukta yuva sıcaklığının izini sürer:

“Rahat hayalin ölmez,

Çocukluğun evinde.”

Bu iki dize, insanın büyüse de içinde taşıdığı o güven duygusunu anlatır. Çünkü insan, çocukluğunda aldığı sevgiyle hayata tutunur.

Aile sadece biyolojik bir bağ değildir; aynı zamanda değerlerin, kültürün ve inancın kuşaktan kuşağa aktarılmasıdır. Bugün hızla değişen dünyada, bireyselliğin öne çıkmasıyla kimi zaman aile bağlarının zayıfladığını görüyoruz. Oysa güçlü toplumlar, köklü ailelerden doğar. Dayanışmanın, hoşgörünün ve sabrın öğretildiği en doğal mektep, evimizin içindedir.

Cuma hutbesinin hatırlattığı bu gerçek, bizi bir kez daha düşünmeye davet ediyor: Ailemizi korumak, sadece duygusal değil, toplumsal bir sorumluluktur. Sevginin, saygının ve sadakatin harman olduğu yuvalar kurmak, hem bireysel huzurumuzun hem de toplumun geleceğinin teminatıdır.

Çünkü aile, hayatın sessiz kahramanıdır; biz fark etmesek de her zorluğun ortasında sessizce bizi ayakta tutar.

Vesselam...