Her mevsimin kendine özgü bir rengi, bir kokusu ve bir çağrısı vardır. Fakat bazı mevsimler vardır ki, sadece tabiatı değil, gönülleri de değiştirir; sadece havayı değil, insanın iç âlemini de tazeler. Bu mevsimler, takvim yapraklarından çok kalplerin takviminde yer eder. İşte ilahi rahmetin taştığı mevsim, böyle bir zaman dilimidir.

İnsan, yılın her döneminde ayrı bir imtihanın içindedir. Bazen yorgunluklar birikir, bazen kalp kırılır, bazen de hayatın tozu toprağı gönlün üzerine çöker. Ruh, bir nefes arar; iç âlem bir sükûnet ister. Allah, kullarının bu hâlini en iyi bilendir. Bu yüzden bazı zamanları rahmetle, mağfiretle, bereketle öyle bir donatır ki, insan bu mevsimlerde sanki içten içe bir çağrı duyar: Bu mevsimin özelliği, dışarıdaki hava kadar içerdeki havayı da değiştirmesidir.

Duanın daha içten edildiği, gözyaşının daha duru aktığı, affın daha kolaylaştığı, kalbin yumuşadığı anlar çoğalır. Sanki gökten sadece yağmur değil, rahmet, huzur ve ferahlık yağar. İnsan, kendi içine dönmek için bir fırsat bulur. Hatalarına pişmanlık, gönlüne yöneliş, kalbine ince bir sükûnet düşer. İlahi rahmetin taştığı mevsim sadece ibadetlerin arttığı bir zaman değil, insanın kendini yeniden inşa ettiği bir dönemdir. Aslında bu mevsimin en büyük hediyesi, kulun Rabbine yakınlığını hissetmesidir. Bir duanın kabul edildiğini bilmek değil; duanın kabul kapısına yönelmenin bile rahmet olduğunu anlamaktır.

Bir affedilişin kesinliğini umut etmek değil; affı aramanın kalpte bıraktığı berraklığı tatmaktır. Bugün insanlar dışarıdan fazlasıyla doyuyor ama içten aç kalıyor. Söz çok, susuş az; koşuşturma çok, dinginlik pek az İşte bu rahmet mevsimi, bizi dünyaya karşı kör eden bu koşuşturmanın içinden çekip çıkarır. Gönlün tozunu siler, kalbin kararmış köşelerine ışık taşır. Bu nedenle, ilahi rahmetin aktığı zamanlar sadece bir ibadet yoğunluğu değildir, bir ruh yenilenmesidir. Belki de bu mevsimde en çok ihtiyacımız olan şey, kalbimizi şöyle bir yoklamaktır. İlahi rahmetin taştığı mevsim bize şunu fısıldar: Kalbini yumuşat, yüklerini bırak, Rabbine yönel. İlahi rahmetin taştığı mevsimler, takvimde değil; gönüllerde açar. Yeter ki insan, o kapıya yönelmeyi bilsin. Yeter ki kalp, yağacak rahmete hazır olsun.