Çin’de çıkan ve dünyaya yayılan korona virüsüne karşı en etkin korunma yönteminin evde kalmak olduğu görülüyor.

İlk günden itibaren gerek bilim adamları gerekse hükümet yetkilileri bu yönde çağrılarda bulunuyor.

Evde kalıp, dışarıyla, kalabalık ortamlarla temasınızı keserek, virüsün size bulaşma ihtimalini en düşük seviyeye çekmiş oluyorsunuz.

Tabi bunun hemen herkes tarafından yapılması çok önemli.

Bir kısmımız evde kalıyor, bir kısmımız dışarı çıkmaya devam ediyorsak bu yöntem pek işe yaramayacaktır.

Buraya kadar anlaşılmayan bir şey yok; hepimiz hemfikiriz bu konuda.

Ancak evde kalmak hepimiz için mümkün mü?

Örneğin medya mensupları… 

Sahada olmaya devam etmeliyiz ki, böylesi bir dönemde daha bir önem arz eden halkı bilgilendirme görevini yerine getirebilelim.

Daha önemlisi elektrik, su, gaz, internet ve gıdaların halka ulaşma döngüsü aynen devam etmeli ki yaşam sürebilsin… 

Ha keza tıbbi ve temizlik malzemesi üretimi yapan fabrikalar, bunların yan kuruluşları her zamankinden daha yoğun çalışmak zorundalar… (Sağlık çalışanlarımızı hiç saymıyorum.)

Evde kalamayacak olanlar, kalmamaları gerekenler konusunda da hemen herkes hemfikirdir. Bir Allah’ın kulu da çıkıp “Hayır bunlar da faaliyetlerini durdursun, çalışanları evlerinde otursun” diyor mudur?

Aksine destekliyoruzdur ve bu alanlarda virüse karşı tedbirlerin en düzeye çıkarılması için maddi manevi katkıda bulunuyoruzdur. 

***
Peki ya diğer alanlar ve bu alanlarda çalışan vatandaşlar?

Örneğin onbinlerce iş yeri kapanmış durumda:

Kimi tedbir amaçlı devlet tarafından kapatıldı, kimi işler durduğundan kendiliğinden faaliyetlerine ara verdi, kimi de tümden kapısına kilit vurdu.  

Buralarda çalışan insanlar evlerine kapandı/kapansın tamam ama maddi imkanları buna el veriyor mu?

Kaçı bir ay maaş almadan geçimini sağlayabilecek durumda acaba?

Bunların dışında faaliyetlerini kısıtlı da olsa devam eden küçük esnaf var, işyerleri var, kuruluşlar var. Buralarda çalışan ustalar, çıraklar, şoförler, güvenlikçiler, temizlikçiler, paketçiler, pompacılar, lastikçiler, tesisatçılar, inşaatçılar var… 
Yani evinde kalmak isteyip de ekonomik nedenlerle kalamayanlar var. Sırf çalışmazsa evine ekmek götüremeyeceği için çalışmaya devam etmek zorunda olanlar… 

Bir lokantada günlük yevmiye ile paketçilik-kuryelik yapan bir babayı düşünün. Evi de kira ise hele… Bir gün çalışmasa evine ekmek götürememekle karşı karşıya kalıyorsa. Bu babaya nasıl evinde kal diyebiliriz? Diyemeyiz. 

Bu noktada devreye girmesi gereken devlet ve kamu kurumları pekçok destek paketi açıkladı. 

Değişik kalemlerde değişik vergi, sigorta vs. indirimleri, tahsilatlarının ötelenmesi, işçi çıkarılmaması şartıyla maddi destek gibi maddeler içeriyor. 

Tedbirlere, desteklere her gün yenileri de ekleniyor. 

Ancak şu ana kadar hiç birinde “Sen evinde kal, alamayacağın o yevmiyeyi ben sana vereceğim” şeklinde anlaşılır bir dille özetleyebileceğimiz bir madde yok. 

Açıklanan paketlerde bunu göremediğim gibi bolca “bankalı desteklerle” karşılaşmam beni endişelendirmiyor da değil. 

Banka demek faiz demek. 

Kredi bugün için faizsiz olabilir ama ileride ola ki takviminde ödenemedi ne şekle bürünecek acaba? 

Banka sonuçta. 

Diyeceğim o ki, zenginimiz, imkanı olanımız evinde kalarak virüsten korunur, korunuyor ama ya garibanımız? 

Devletimizden bu konuda daha fazla destek bekliyorum açıkçası.
Sosyal devlet olmanın gereği de bu.

Hem virüsün yayılmasını engelleyecek, hem de gariban vatandaşların bir nebze de olsa yüzünü güldürecek bu ve benzeri adımların da atılacağını düşünüyorum. 

*** 
Bu arada, başta Sağlık Bakanımız Fahrettin Koca beyefendi ve Bilim Kurulu üyelerimiz olmak üzere tüm sağlık çalışanlarımıza teşekkürü borç biliyorum.

En büyük risk onlar için sözkonusu ama büyük bir özveri ile görevlerini yapıyorlar.
Allah hepsinden razı olsun.