Hayat bazen yorar insanı yoğun iş hayatı ve şehir karmaşası bu yorgunluğu daha da arttırır. Günümüz insanı beslenme şartları, şehir karmaşası ve yoğunluğu, iş stresi ve diğer etkenlerle her yoğunlukta bir yerlere bir şeylere kaçmak ister. Artan stres insanları psikologlara ve anti depresan ve aksetiye ilaçlarının kullanımını yöneltir. İnsanın daha çok yalnızlaştığı günümüzde her kötü durumun, olayın içerisinde kendinizi o durumdan ve psikolojiden çıkaracak bir çıkış yolu arayın. Geçenlerde Türk İslam kültürünün mimarlarından Hz. Mevlana’nın bir yazısına denk geldim içiniz bunaldığı, sıkıldığı zaman okumanızı tavsiye ederim.

Hz. Mevlana demiş ki Üzülme;
Üzülme!
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman, “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak!

“Derdim var” diyorsun;
Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende var.
Şunu bil ki; sendeki derdi nimet sayanlar da var.

Umudunu yıkma; Yusuf’u hatırla.
Dert nerede ise deva oraya gider.
Yoksulluk nerede ise nimet oraya gider.
Soru nerede ise cevap oraya verilir.
Gemi nerede ise su oradadır.
Suyu ara, susuzluğu elde et de sular alttan da yerden de fışkırmaya başlasın.
Dünya malı Allah’ın tebessümüdür:
Ona bak ama sarhoş olma.
Lâ tahzen! (Üzülme!)